Teniste çıktığı maçı yarıda bırakan oyuncular, her defasında sportif ahlaksızla suçlanır. Sakatlıklarını bahane edip rakiplerinin galibiyetlerine gölge düşürdükleri söylenir. Hatta sosyal medyada sayısı bir hayli fazla olan "tenissavarların" "Korkup kaçtı." şeklindeki yorumlarına da özne olurlar. Gelgelelim, bu çıkarsamaların hepsi safsatadan ibarettir.
Evvela profesyonel tenisçilerin tamamı, yenilgiyle başa çıkmayı ve bunun üstesinden gelmeyi bilen kişilerdir. Bu özellikleri taşımayan birinin tenisten kariyer yapması ise zaten mümkün değildir. Ancak bir tenisçinin "numaradan" maçı bırakma ihtimalini geçersiz kılan asıl unsur içindeki rekabet güdüsüdür.
Nick Kyrgios gibi hayattan muaf olanları ve bahis şikesi gibi illegal yollara savrulanları bir kenara koyarsak korta çıkan her tenisçi, yarışmacı kimliğinin bir gereği olarak filenin karşı tarafındaki oyuncuyu yenebilmek için sonuna kadar mücadele eder. Nitekim günümüzün spor dünyasında sakatken bile şırıngayla oynamak artık vakayıadiyeden. Ne var ki vücudun iflas bayrağını çektiği anda kortta geçirilen her saniye kariyerinizin devamı için büyük bir tehdittir. İşte bu noktada da en doğru karar, skora bakmaksızın rakibin elini sıkmaktır. Öyle ki sırf bu sebeple önde götürdüğü maçtan çekilmek zorunda kalan pek çok oyuncu vardır.
Bu konuya değinmemize vesile olan maçta da Novak Djokovic, ikinci setin sonundan itibaren toplara vuramaz hâle gelmişti. Puanları kısa tutmaya çalışması ve anormal hataları da bu yüzdendi. Buna rağmen yukarıda bahsettiğimiz rekabet güdüsüyle sağlık molası alıp mücadeleyi sürdürme ihtimalini sonuna kadar kovaladı. Fakat karşılaşmanın son puanındaki komik çift hatasından sonra nafile bir çaba içinde olduğunu gördü. Bu karşılaşmaya dek içlerinde çok dramatiklerinin de bulunduğu 183 mağlubiyet almış bir raketin elenmeyi hazmedemeyeceğini düşünmüyoruz herhalde?
Son tahlilde tenisi oynayan ya da seyredenlerin "Çıktığın maçı bitireceksin." tarzındaki tepeden inmeci bir bakış açısından kurtulması lazım. Çünkü bu sporu icra edenler henüz robot değil.
Evvela profesyonel tenisçilerin tamamı, yenilgiyle başa çıkmayı ve bunun üstesinden gelmeyi bilen kişilerdir. Bu özellikleri taşımayan birinin tenisten kariyer yapması ise zaten mümkün değildir. Ancak bir tenisçinin "numaradan" maçı bırakma ihtimalini geçersiz kılan asıl unsur içindeki rekabet güdüsüdür.
Nick Kyrgios gibi hayattan muaf olanları ve bahis şikesi gibi illegal yollara savrulanları bir kenara koyarsak korta çıkan her tenisçi, yarışmacı kimliğinin bir gereği olarak filenin karşı tarafındaki oyuncuyu yenebilmek için sonuna kadar mücadele eder. Nitekim günümüzün spor dünyasında sakatken bile şırıngayla oynamak artık vakayıadiyeden. Ne var ki vücudun iflas bayrağını çektiği anda kortta geçirilen her saniye kariyerinizin devamı için büyük bir tehdittir. İşte bu noktada da en doğru karar, skora bakmaksızın rakibin elini sıkmaktır. Öyle ki sırf bu sebeple önde götürdüğü maçtan çekilmek zorunda kalan pek çok oyuncu vardır.
Bu konuya değinmemize vesile olan maçta da Novak Djokovic, ikinci setin sonundan itibaren toplara vuramaz hâle gelmişti. Puanları kısa tutmaya çalışması ve anormal hataları da bu yüzdendi. Buna rağmen yukarıda bahsettiğimiz rekabet güdüsüyle sağlık molası alıp mücadeleyi sürdürme ihtimalini sonuna kadar kovaladı. Fakat karşılaşmanın son puanındaki komik çift hatasından sonra nafile bir çaba içinde olduğunu gördü. Bu karşılaşmaya dek içlerinde çok dramatiklerinin de bulunduğu 183 mağlubiyet almış bir raketin elenmeyi hazmedemeyeceğini düşünmüyoruz herhalde?
Son tahlilde tenisi oynayan ya da seyredenlerin "Çıktığın maçı bitireceksin." tarzındaki tepeden inmeci bir bakış açısından kurtulması lazım. Çünkü bu sporu icra edenler henüz robot değil.
